Ruud Wortel
Inmiddels loop ik al een hele tijd rond in het UMC Utrecht en WKZ. Nog volledig groen achter de oren ben ik jaren geleden gestart als semi-arts en ANIOS, om vervolgens na mijn promotieonderzoek de urologische opleiding in Utrecht te doorlopen. Tijdens mijn opleiding heb ik gekozen voor de kinderurologie en inmiddels ben ik met veel plezier fellow in het WKZ.
Bij de kinderurologie in het WKZ komt voor mij alles samen. Het ziekenhuis heeft de fysieke grootte van een klein streekziekenhuis waar ik alle collega’s van gezicht ken, terwijl de patiëntenpopulatie en casuïstiek van academisch niveau zijn.
Het fellowship duurt twee jaar en er is een hoop te leren. Doordat er slechts ongeveer 20 kinderurologen zijn in Nederland (ten opzichte van de ruim 400 volwassen urologen), wordt het vak nog grotendeels in de volle breedte uitgeoefend.
Toch is er ook binnen onze groep sprake van differentiatie. Zo zet ik mij sinds het begin van mijn fellowship samen met George Tsachouridis in voor onze patiënten met blaasextrofie en epispadie. Als expertisecentrum leveren wij complexe, langdurige zorg voor deze groep kinderen. Momenteel zijn we de informatievoorziening richting ouders aan het verbeteren en proberen we voortdurend de multidisciplinaire zorg naar een hoger niveau te tillen. Zo hebben we met onze gewaardeerde collega’s van de urotherapie vastgesteld dat kinderen met blaasextrofie of epispadie en incontinentie baat kunnen hebben bij intensieve urotherapie, terwijl de behandeling bij deze groep vroeger alleen uit uitgebreide chirurgie bestond.
Verder heb ik de afgelopen maanden een kijkje in de chirurgische keuken genomen bij onze buren van het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie. De oncologische kinderurologische zorg leveren wij, met Aart Klijn als vooruitgeschoven persoon, samen met de kinderchirurgen en kinderoncologen van het PMC. Doordat de oncologische zorg voor kinderen in Nederland volledig is gecentraliseerd in Utrecht, zien wij veel bijzondere casuïstiek passeren.
In de huidige tijd van krapte van personeel en voortdurende bezuinigingen zullen wij in het WKZ waarschijnlijk ook verder genoodzaakt worden om ingrijpende keuzes te maken of van koers te veranderen. Kwetsbare groepen zoals kinderen met blaasextrofie of kanker verdienen zorg met toewijding, aandacht en de expertise die hier aanwezig is. Dergelijke zorg zal wat mij betreft dan ook tot kerntaken van de kinderurologie in Utrecht blijven behoren.
Voor mij persoonlijk is er in het WKZ ontzettend veel te bereiken, zowel op chirurgisch als op wetenschappelijk gebied. Daarom stap ik iedere dag weer met een glimlach op de fiets, ook al is de toekomst van een fellow altijd een beetje ongewis.